Przez długi czas jako prasy wykorzystywano pnie i gałązki, a zawias linowy był zawiasem. Pierwsze szczypce z prętem osiowym zostały wynalezione najwyraźniej nawet w neolicie - ponad pięć tysięcy lat temu. Następnie były wykonane z drewna (prawdopodobnie spalonego, aby nadać mu więcej twardości). W epoce miedzi i brązu pojawia się wiele miniaturowych narzędzi jubilerskich. W tym czasie przyszedł też okres świetności kowalstwa, aw kuźni nie da się obejść bez szczypiec.
Nowe technologie zrodziły nowe narzędzia. Niektóre znaleziska są wciąż tajemnicą: na przykład prawie nowoczesny rodzaj stalowych instrumentów medycznych z czasów starożytnego Rzymu. W średniowieczu inżynieria hojnie zaopatrywała Wielką Inkwizycję w narzędzia tortur. Ryciny tamtych lat pod względem zakresu prezentowanych produktów konkurują z aktualnymi katalogami. Ale począwszy od renesansu, imadła i szczypce są bardziej poszukiwane przez mechaników: rusznikarzy, jubilerów, konstruktorów maszyn.
W XIX wieku pojawiły się złożone systemy wielo-linkowe: ściągacze pierścieniowe, nożyce do drutu, nożyce itp. Istnieje wiele uniwersalnych narzędzi, ale uniwersalność mieści się w ramach specyfiki zawodowej. Na przykład szczypce stolarskie są wykonywane jednocześnie z młotem, miniaturowym toporem, szczypcami, śrubokrętem, obcinakiem do paznokci i obcinakiem do drutu.
W produkcji szczypiec Europejczycy często używali odlewów, Amerykanie wykonali „wielozłącze” z tłoczenia. Pierwszy jest silniejszy, drugi jest łatwiejszy. Nawiasem mówiąc, sto lat temu wiele produktów było znacznie bardziej niezawodnych niż obecne. Czym są na przykład „niewzruszalne szczypce”, których dźwignie nie nakładają się, tak jak są teraz, lecz wchodzą w siebie, tworząc symetryczny wzór. Ale kto teraz pamięta tę technologię!